1920'lerin ortalarında, genç bir Fransız iç mimar olan Jean-Michel Franck, Sol Yaka'daki dar bir sokakta 18. yüzyıldan kalma bir daireye taşındı.Yenilemesine Viscount ve Viscountess de Noailles ve İngiliz yazar Nancy Cunard gibi sosyete müşterilerinin evleri gibi davrandı, orijinal mimariye saygı duydu, ancak onu telaştan kurtardı.Kükreyen Yirmiler'di - on yıl fazlaydı - ama Frank'e göre Sparta moderndi.
Frank, işçilerine XVI. Louis tarzı meşe panellerin boyasını sıyırarak ahşabı solgun ve pütürlü bıraktı.Arkadaşı ve daha sonra iş ortağı olan mobilya üreticisi Adolphe Chanot ile birlikte, bir manastırınkine rakip olabilecek çok sade bir dekorasyon yarattı.Ana palet, banyodaki taupe çizgili beyaz mermerden deri koltuklara ve hatta Franck'in XIV.Versailles parkesini çıplak bıraktı, sanat ve çapkınlık yasaklandı.Jean Cocteau ziyaret ettiğinde evi o kadar terk edilmişti ki, söylendiğine göre, "Büyüleyici genç adam, soyulması üzücü."
Frank, 1940'ta apartmandan ayrılıp Buenos Aires'e taşındı ama ne yazık ki 1941'de New York'a yaptığı bir gezi sırasında depresyona girdi ve intihar etti.İkonik dubleks, o zamandan beri el değiştirdi ve Frank'in damgasının çoğunun silindiği minimalist Jacques Garcia da dahil olmak üzere birkaç kez yeniden modellendi.
Ancak Parisli tasarımcı Pierre Yovanovitch'in yakın zamanda bir Fransız evinin yenilenmesi sırasında keşfettiği gibi hepsi değil.Ham meşe paneller ve kitaplıklar, lobinin uçuk pembe mermeri gibi korundu.Yovanovitch için, müşterinin evin atmosferini "Jean-Michel Franck'a - daha modern bir şey" olarak geri getirme arzusunu tatmin etmek için yeterliydi.
Bu görev çok karmaşık ve çok büyük bir zorluğu temsil ediyor.Proje sırasında saygın Jean-Michel Franck Komitesi'ne danışmanlık yapan Yovanovitch, “Franck'ın çalışmasının özünü bulmam ve onu hayata geçirmem gerekiyordu” dedi."Başka biri gibi davranmak benim ilgi alanım değil.Aksi takdirde zamanda donup kalırdık.Tarihe saygı duymalı ama aynı zamanda evrim geçirmeliyiz - eğlence burada.Aşırı süslü veya abartılı olmayan bir daire oluşturun.Basit ve karmaşık bir şey.Şey".Jean-Michel Franck'ın dairesi, ancak 21. yüzyılda.
Yovanovitch işe 2.500 metrekarelik dubleksi yeniden tasarlayarak başladı.İki ana salonu olduğu gibi bıraktı, ancak geri kalanın çoğunu değiştirdi.Mutfağı uzak bir köşeden daha merkezi bir konuma taşıdı - eski büyük Paris apartmanlarında olduğu gibi, "çünkü ailenin personeli vardı" diye açıkladı - daha merkezi bir konuma ve kahvaltı barı olan bir mutfak ekledi. .ada platformu."Şimdi çok mutluyum" yorumunu yaptı.“Gerçekten bir aile odası.”Eski mutfağı misafir banyosu ve tuvalete, yemek odasını misafir odasına dönüştürdü.
Yovanovitch, "Sık sık 17. ve 18. yüzyıllardan kalma evler üzerinde çalışıyorum, ancak bizim zamanımızda yaşamış olmaları gerektiğine inanıyorum" diyor.“Mutfak bugünlerde daha önemli.Aile odası daha önemlidir.Kadınların eskisinden daha fazla kıyafeti var, bu yüzden daha büyük gardıroplara ihtiyaçları var.Daha materyalistiz ve daha çok şey biriktiriyoruz.Bizi dekora farklı bir şekilde yaklaşmaya zorluyor.”
Jovanoviç, akışı yaratırken, karısının hilal şeklinde bir çalışma masasına sahip ev ofisini yerleştirdiği küçük yuvarlak bir kule ve ikinci kata çıkan penceresiz bir merdiven gibi, dairenin olağandışı tasarım özellikleriyle oynadı. pencereler ve pervazlar.ve 650 metrekarelik bir teras - Paris'te ender bulunur - onu oturma ve yemek odasına bağlayarak, kendi deyimiyle "giriş ve çıkışa" izin veriyor.“
Gönderim zamanı: 23 Mayıs-2023